Οι πρώτοι χαρτογράφοι αποτύπωναν στο χαρτί τις διάφορες τοποθεσίες με βάση τις εκτιμήσεις των ταξιδιωτών, οι οποίοι μετρούσαν τις αποστάσεις με βήματα ή με τις μέρες του ταξιδιού στη θάλασσα και καθόριζαν την κατεύθυνση παρατηρώντας τον ήλιο και τα αστέρια.
Γύρω στο 300 π.Χ. ο Μεσσήνιος Δικαίαρχος σχεδίασε 2 γραμμές: μία για το γεωγραφικό πλάτος, που ξεκινούσε από τις Ηράκλειες Στήλες (το σημερινό Γιβραλτάρ) και διάσχιζε τη Μεσόγειο και τη Μικρά Ασία έως τα όρια του τότε γνωστού κόσμου, και μια δεύτερη κάθετη στην πρώτη, η οποία περνούσε από τη Λυσιμάχεια (σημερινή δυτική Τουρκία) και τη Σιένη (σημερινό Ασσουάν της Αιγύπτου).
Ο Ερατοσθένης, ο μεγάλος Έλληνας γεωγράφος της αρχαιότητας, επέκτεινε τις γραμμές μέχρι τον ποταμό Γάγγη και τις εκβολές του Νείλου.
Ο Μαρίνος εκ Τύρου, που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. επινόησε το σχεδιασμό παράλληλων γραμμών κατά πλάτος και κατά μήκος που μετρούνταν σε μοίρες.
